Αγίας Σοφίας 18, Θεσσαλονίκη
Close

Πότε απευθυνόμαστε στον παιδοχειρουργό;

Το παιδί δεν είναι η μικρογραφία ενός ενήλικα. Έχει ιδιαιτερότητες. Παθήσεις σχεδόν αποκλειστικές. Προβλήματα ξεχωριστά. Για το λόγο αυτό, δημιουργήθηκε μια ολόκληρη ειδικότητα: Η ΠΑΙΔΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ. Ακριβώς για να ασχοληθεί με τις ηλικίες από 0-16 χρόνων. Στην πορεία προέκυψαν επιπλέον εξειδικεύσεις της ειδικότητας αυτής.

Ζητούμε την βοήθεια του Παιδοχειρουργού για συγγενείς και επίκτητες παθήσεις που αφορούν στις ηλικίες 0-16. Σε αυτές δεν περιλαμβάνονται παθήσεις που αφορούν τον νευροχειρουργό, τον ωτορινολαρυγγολόγο, τον θωρακοχειρουργό – καρδιοχειρουργό και τον οφθαλμίατρο. Όλες οι άλλες εμπίπτουν στην ειδικότητα του Παιδοχειρουργού.

 

Τι εννοούμε όταν λέμε ότι ένα παιδί πάσχει από συγγενή πάθηση;

Συγγενής πάθηση είναι η πάθηση με την οποία γεννιέται ένα παιδί. Αναγνωρίζεται αμέσως μετά τη γέννηση, στις δύο πρώτες εξετάσεις του νεογέννητου ή στους επόμενους μήνες της ζωής. Για παράδειγμα, η ατελής κάθοδος του όρχη (κρυψορχία), η βουβωνοκήλη, η υδροκήλη, η ομφαλοκήλη, είναι παθήσεις συγγενείς.

 

Πώς θα καταλάβουμε αν το παιδί μας έχει συγγενή πάθηση;

Δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας. Στα χρόνια που πέρασαν, έχει δημιουργηθεί ένας διαγνωστικός ηθμός, με άλλα λόγια ένα διαγνωστικό «κόσκινο» στο οποίο «σταματούν», δηλαδή διαγιγνώσκονται οι παθήσεις αυτές.

Τον διαγνωστικό ηθμό σχηματίζουν:

Α. τα προγεννητικά υπερηχογραφήματα του εμβρύου. Θέτουν την υπόνοια ή και τη διάγνωση για υποκείμενη συγγενή πάθηση

Β. Οι κλινικές εξετάσεις του νεογέννητου μέσα στο Μαιευτήριο

Γ. Η λήψη σταγόνων αίματος από την πατούσα του νεογνού για διερεύνηση συγκεκριμένων παθήσεων ( έλλειψη G-G- PD, υποθυρεοειδισμός κ.α)

Δ. Οι διαδοχικές εξετάσεις του νεογέννητου ανά μήνα από τον παιδίατρο οι οποίες θα ακολουθήσουν.

 

Ποιες είναι οι πιο συχνές συγγενείς παθήσεις;

Α. Οι διάφορες κήλες ( βουβωνοκήλη – υδροκήλη – ομφαλοκήλη).

Β. Η ατελής κάθοδος του όρχη, δηλαδή η κρυψορχία, η πυλεοουρητηρική στένωση

Γ. Οι παθήσεις του ουροποιητικού (στένωση πυελο- ουρητηρικής συμβολής, στένωση κυστεο-ουρητηρικής συμβολής), κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση, βαλβίδες οπίσθιας ουρήθρας).

Δ. Οι παθήσεις των γεννητικών οργάνων (υποσπαδίας, επισπαδίας, γωνιώδη κάμψη πέους).

Ε. Η πυλωρική στένωση και ένας κατάλογος από άλλες παθήσεις ίσως λιγότερο συχνές.

Τελικά είναι πολλές οι συγγενείς παθήσεις όπως φαίνεται από τα παραπάνω;

Ναι έτσι είναι και αυτό έχει κάποια προέκταση την οποία πρέπει να την τονίσουμε. Οι συγγενείς παθήσεις ως προϋπάρχουσες, συνήθως δεν καλύπτοντες από τις ασφαλιστικές εταιρείες στα συμβόλαιά τους. Οι γονείς που θέλουν να κάνουν ένα συμβόλαιο σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία, αυτό πρέπει να το γνωρίζουν και να το ρωτούν στον ασφαλιστή. Να ζητούν λεπτομέρειες και διευκρινήσεις για τις παθήσεις τις οποίες καλύπτει το συμβόλαιο.

 

Ισχύει ότι νεογέννητα που χειρουργήθηκαν αμέσως για πολύ σοβαρές παθήσεις δεν είχαν όλες καλή έκβαση;

Είναι αλήθεια. Υπάρχουν και άλλες πολύ σοβαρότερες συγγενείς παθήσεις, ευτυχώς πιο σπάνιες. Αυτές χρειάζονται επείγουσα ή άμεση χειρουργική επέμβαση για να αποκατασταθούν. Οι χειρουργικές αυτές επεμβάσεις μερικές φορές είναι αρκετά δύσκολες. Η μετεγχειρητική νοσηλεία είναι μακρά, δύσκολη, με επιπλοκές και απαιτεί Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών ( ΜΕΝΝ). Η έκβασή τους μερικές φορές δεν είναι τόσο καλή όσο θα θέλαμε. Όμως και αυτές οι παθήσεις αντιμετωπίζονται.

Η συγγενής διαφραγματοκήλη, η ατρησία του οισοφάγου, οι ατρησίες του 12δακτύλου και του εντέρου, ο ειλεός από μηκώνιο, ο εξόμφαλος και η γαστρόσχιση, το συγγενές μεγάκολο και άλλες, ανήκουν σ αυτή την κατηγορία των παθήσεων.

 

Τι κάνετε στις παθήσεις των νεογέννητων που πρέπει να χειρουργηθούν;

Αυτό είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση και συνήθως μόνιμο θέμα στις επιστημονικές συναντήσεις των παιδοχειρουργών. Επιγραμματικά μπορούμε να πούμε τα παρακάτω:

-Συλλέγουμε τις διαγνωστικές πληροφορίες από τους προγεννητικούς ελέγχους και αξιολογούμε την σοβαρότητα της πάθησης.

-Προγραμματίζουμε τον τοκετό (φυσιολογικό ή καισαρική) σε οργανωμένο Νοσηλευτικό Κέντρο που διαθέτει Μονάδα Εντατικής Νεογνών, παρουσία Νεογνολόγου και ενίοτε και Παιδοχειρουργού.

-Μεταφορά του νεογέννητου στη ΜΕΝΝ για υποστήριξη των ζωτικών του λειτουργιών και ολοκλήρωση του διαγνωστικού ελέγχου.

-Επιβεβαίωση της τελικής διάγνωσης και διευκρίνηση αν συνυπάρχουν άλλες συνοδές ανωμαλίες.

-Χειρουργική αποκατάσταση σε μία ή περισσότερε από μία επεμβάσεις.

-Επάνοδο του νεογνού στη ΜΕΝΝ για τη μετεγχειρητική νοσηλεία.

Είναι μία μάχη. Γνωρίζουμε καλά τον αντίπαλο δηλαδή, τη συγγενή πάθηση. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, το νεογέννητο και η Παιδοχειρουργική, νικούν!

Ποιες άλλες παθήσεις, εκτός από τις συγγενείς, υπάρχει πιθανότητα να αντιμετωπίσει ένα παιδί μεγαλώνοντας;

Στην Παιδοχειρουργική , υπάρχει και αυτή η μεγάλη κατηγορία. Σε αυτή την κατηγορία, κατατάσσουμε για παράδειγμα, τις επείγουσες χειρουργικές παθήσεις της κοιλιάς: Εγκολεασμός, οξεία σκωληκοειδίτιδα, μεκέλειος απόφυση του λεπτού εντέρου με φλεγμονή, αιμορραγίες από το πεπτικό, κ.α.

Δεν μπορούμε να εξαιρέσουμε από την κατηγορία τους όγκους που μπορεί να εμφανιστούν επίσης στη βρεφική και παιδική ηλικία (νεφροβλάστωμα, νευροβλάστωμα, τα διάφορα σαρκώματα κ.α.)

Και τέλος, να μη ξεχνάμε ότι τα παιδιά μεγαλώνοντας, παίζοντας, εξερευνώντας το περιβάλλον, είναι δυνατόν να υποστούν ατυχήματα και κακώσεις σε διάφορα μέρη του σώματός τους. Και σε αυτή την περίπτωση ο κατάλληλος γιατρός για όλα αυτά είναι ο Παιδοχειρουργός.

 

Είναι όλοι οι Παιδοχειρουργοί οι «κατάλληλοι γιατροί» για να αντιμετωπίσουν όσα αναφέρατε;

Στο πλαίσιο της εκπαίδευσής του ο Παιδοχειρουργός εκπαιδεύεται συνολικά για το περιεχόμενο αυτής της ειδικότητας. Ωστόσο, υπάρχουν κατηγορίες παθήσεων στις οποίες ο παιδοχειρουργός πρέπει να έχει μία επιπλέον εξειδίκευση και ένα ειδικότερο επιστημονικό ενδιαφέρον. Για παράδειγμα η Παιδοουρολογία. Η χειρουργική αποκατάσταση του υποσπαδία ή παθήσεων του ουροποιητικού, απαιτούν εξειδίκευση. Επίσης εξειδίκευση απαιτεί η Παιδοχειρουργική Ογκολογία.

Μας φοβίζουν η αναισθησία και γενικά τα θέματα ασφάλειας της εγχείρησης. Ακούμε και βλέπουμε τόσα…

Έχετε δίκαιο. Όλοι οι γονείς έχουν το ίδιο συναίσθημα. Όλοι ανησυχούν και όλοι προτάσσουν ως μεγαλύτερο κίνδυνο την αναισθησία. Στην πραγματικότητα όμως, δεν είναι έτσι. Κίνδυνος υπάρχει παντού και σε κάθε εργασία, ενασχόληση, δραστηριότητα του ανθρώπου. Στη Χειρουργική όμως, έχουμε τη δυνατότητα παίρνοντας τα κατάλληλα μέτρα, κάνοντας τις απαραίτητες εξετάσεις και επιτελώντας την επέμβαση σε ένα οργανωμένο χειρουργείο, να «κλειδώσουμε» έξω από τη πόρτα όλους τους μέχρι τώρα γνωστούς κινδύνους που μπορεί να συνοδεύουν μια χειρουργική επέμβαση. Με πιο απλά λόγια, η οδήγηση στο αυτοκίνητο, είναι πολλαπλασίως πιο επικίνδυνη από μία χειρουργική επέμβαση.

Επιλέγετε τον γιατρό της εμπιστοσύνης σας και προχωρείτε στην επέμβαση που πρέπει να κάνετε. Ο Παιδοχειρουργός και ο Αναισθησιολόγος θα κάνουν ό,τι χρειάζεται ώστε να μείνουν όλοι οι κίνδυνοι μακριά από το παιδί σας.

ΥΠΟΣΠΑΔΙΑΣ

Υποσπάδιας

ΟΥΡΟΛΟΓΙΚΕΣ – ΟΡΘΟΠΡΩΚΤΙΚΕΣ

ΠΑΙΔΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ